In zijn werken is vaak sprake van een nachtelijk, droomachtig licht.

Zijn direct herkenbare, linnear figuratieve stijl ontstond onder andere onder invloed van Persische kunst.

Musea, galeries en kunstverzamelaars doen vaak grote moeite om een van zijn opmerkelijke werken te bemachtigen.

Ik bouw vanuit strakke ritmes op, waarbij onverwachte wendingen voor rimpelingen zorgen.”

Droom wordt materie in verf en kleur.

Uit frustratie ‘vernielt’ zij haar werk door het aan elkaar te plakken en er lagen inkt en verf overheen te gooien. Hiermee behaalt ze toch haar diploma.

“Zee, zon en strand, palmbomen, cactussen, steelbands, maar bovenal kleur en nog eens kleur.”

Dynamiek en expressie spatten van zijn spectaculaire doeken af.

Met zijn creaties wil Herrera zijn visie op de cyclische continuïteit van het universum uitbeelden.

“Het concentratiekamp was niet slechter dan het ouderlijk huis en de maatschappij is voor mij niet slechter dan beide, te oncreatief.”